ERIPERE
1) вырывать, освободиться (1. 4 pr. D. 2, 7);in ius vocatos vi erip. (1. 1 pr. eod.);
vi latronum ereptum (1. 5 § 4 D. 13, 6. cf. 1. 27 D. 49, 15);
e pecoribus a bestia ereptum aliquid (1. 8 § 2 D. 10, 2. cf. 1. 44. D. 41, 1);
res, possessw vi erepta (1. 15 D. 41, 2. 1. 5 C. 41, 3. 1. 17 D. 43, 16);
eripi ab hominibus = desinere inter homines esse (1. 56. 57 D. 31);
se eripere, вырваться (1. 43 pr. D. 21, 1).
2) отнимать, лишать, ius ordinarium erip. pupillo (1. 10 D. 37, 10);erip. alicui libertatem (1. 31 pr. D. 36, 1);
hereduatem (1. 26 D. 48, 10); (1. 49 D. 49, 14); (1. 7 § 1 D. 48, 20).
3) освобождатъ, спасать: erip. aliqnem a latrunculis vel hostibus (1. 34 § 1 D. 39, 5), ab administratione tutelae (1. 8 C. 6, 37).4) привести в другое состояние: servus eripitur in s. ad libertatem (1. 9 D. 40, 8. 1. 15. 17 C. 7, 4. 1. 3 C. 7. 15).
Смотреть больше слов в «Латинско-русском словаре к источникам римского права»
ERO →← ERIGERE